Przystanek 10. Kościół Pobrygidkowski pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP Zwycięskiej

           Świątynia została wzniesiona w latach 1412–1426 z fundacji Władysława Jagiełły jako wotum dziękczynne za zwycięstwo w bitwie pod Grunwaldem. Według tradycji kościół zbudowali jeńcy krzyżaccy sprowadzeni przez króla i osadzeni w podlubelskiej wsi Niemce. Do opieki nad nim do Lublina z Gdańska sprowadzono zakon św. Brygidy, szwedzkiej królewny, która przepowiedziała klęskę krzyżaków.

           Obiekt jest przykładem architektury gotyckiej i pomimo licznych pożarów i przebudów zachował swoją pierwotną szatę. Poprzez stopniowe podnoszenie gruntu i przebudowy ulicy stracił swą wysokość, a do wnętrza trzeba zejść obecnie po schodkach. Został wzniesiony jako dwunawowa świątynia z prezbiterium i przekryty drewnianym stropem. W 1. połowie XVI wieku rozpoczęto budowę sklepienia krzyżowo – żebrowego, które częściowo zniszczyły gotyckie malowidła ścienne, ufundowane prawdopodobnie przez króla Kazimierza Jagiellończyka. Dziś na fragmencie ocalonej polichromii można zobaczyć scenę pochodu rycerskiego pod wodzą króla na koniu na tle miasta. W latach 1589 – 1660 kościół i klasztor przebudowano, dostawiając przy fasadzie czworoboczną wieżę oraz wykonując sieć sztukaterii w stylu tzw. renesansu lubelskiego.

           W 1. połowie XIX wieku dokonano kasaty klasztoru brygidek, lokując na ich miejsce wizytki, które później przeniesiono do Warszawy. Z racji tego do dziś kościół zwany jest potocznie pobrygidkowskim lub powizytkowskim.