Przystanek 1. Brama Krakowska

           Jest to najbardziej charakterystyczny obiekt architektoniczny Lublina, stanowiący niejako symbol miasta. Brama Krakowska została usytuowana w obrębie murów obronnych miasta, wzniesionych po najeździe tatarskim w 1341 roku. W jej obecnym wyglądzie widoczne są różne nawarstwienia stylowe, powstałe w wyniku przebudów i remontów. Najstarszą częścią jest dwunastometrowy korpus o szachownicowym ceglano–kamiennym wątku widocznym w ścianach bocznych. Na przełomie XIV i XV wieku brama została podwyższona do wysokości 25 m, a w 1. połowie XVI wieku zyskała przedbramie. W 1575 budowla została zniszczona w czasie wielkiego pożaru miasta, podczas którego spłonęła większa część zabudowy w granicach murów. Pomimo odbudowy, przez kolejne lata brama potrzebowała ciągłych napraw i remontów. W 2. połowie XVIII wieku budowlę ponownie odrestaurowano, dodając jej barokowe zwieńczenie i hełm z monogramem króla Stanisława Augusta SAR. W XIX wieku pojawiły się pomysły całkowitego zburzenia bramy ze względu na jej stan techniczny wymagający ciągłych kosztownych remontów, do czego ostatecznie nie doszło.

           Brama Krakowska spełniała głównie funkcje obronne oraz stanowiła punkt kontrolny przy wjeździe do miasta. W wieży mieszkał miejski trębacz, a w podziemiach znajdowało się więzienie. Swoją siedzibę miała tam również straż ogniowa. Obecnie funkcjonuje tam Muzeum Historii Miasta Lublina.