Przystanek 7. Rynek Starego Miasta

           Staromiejski rynek wyznaczają kamienice usytuowane wzdłuż jego czterech boków, wznoszone już w czasach gotyckich. Większość zabudowy została przekształcona po wielkim pożarze miasta w 1575 i po odbudowie otrzymała renesansową szatę. Właścicielami domów byli nie tylko Polacy, ale również mieszczanie i kupcy pochodzenia niemieckiego, żydowskiego, włoskiego, francuskiego, węgierskiego i rosyjskiego. W centrum Rynku stoi gmach Trybunału Koronnego i pierwszego ratusza, który od 1578 był siedzibą najwyższego sądu apelacyjnego Rzeczpospolitej dla szlachty i duchowieństwa. Podczas sesji sądowych Lublin stawał się głównym ośrodkiem wymiaru sprawiedliwości dla obszaru Małopolski, do którego zjeżdżała liczna szlachta i magnateria. Obecny wygląd Trybunału jest wynikiem przebudowy według projektu nadwornego architekta królewskiego Dominika Merliniego z lat 1871-1887, który nadał budowli szatę klasycystyczną.

           Ze względu na to, że miasto było również ważnym ośrodkiem handlowym a trakcie prowadzącym na wschód, królowie nadawali mu przywileje do handlu i składu. Na rynku organizowano jarmarki i rozstawiano kramy z towarami, sprowadzanymi z wielu stron świata.