Kamienica Rynek 4
Murowana kamienica została zbudowana w XV wieku
W 1533 roku właścicielem domu był Mikołaj Wiszniowski, w cztery lata później, kamienica w części stała się własnością Macieja Stanifusora. W latach 60. XVI wieku, cały budynek zakupiła rodzina Aurifaberów, którzy już w 1574 roku sprzedali ją kupcowi Marcantonio de Calmis. Podczas pożaru miasta w 1575 roku kamienica została poważnie uszkodzona. Odremontowana, przeszła w posiadanie braci Daniela i Rudgiera Sacellis. Kolejnego remontu z nadbudową nowego piętra dokonał w 1582 roku jeden z braci - Rudigier. W XVI i na początku XVII wieku dom należał do spadkobierców Daniela. Dopiero w 1615 roku jego córki sprzedały dom Marcinowi Walterowi i Karoli Goldszmidtowi. Od nazwiska jednego z właścicieli kamienice zaczęto nazywać „Walterowską”. Do końca XIX wieku, dom wielokrotnie zmieniał właścicieli. Należał między innymi do: Schrinerów, Fertnerów, Płończyków, Zagrzewskich, Szymańskich i Beczalskich. W 1887 roku przeprowadzono gruntowną przebudowę obiektu. Wówczas dobudowano trzecie piętro. Od kolejnych właścicieli Serafnowiczów, w 1894 roku kamienicę odkupili Herman Boruck i Szarka Rozencweig.
W 1913 roku całą nieruchomość nabył Frydman Szmul, a wkrótce współwłaścicielem został Józef Sulczyński. W tej rodzinie kamienica pozostawała aż do wybuchu II wojny światowej. Jeszcze w 1938 roku przeprowadzono renowację kamienicy. Pracom konserwatorskim poddana została elewacja frontowa, usunięto wówczas balkony, ozdobiono trzecie piętro dekoracją sgraffitową autorstwa artysty Kowarskiego. Po zakończeniu wojny, w 1954 roku w ramach prac renowacyjnych Starego Miasta, kamienicę odbudowano i ozdobiono malowidłami przedstawiającymi oczekującą na rozprawę sądową szlachtę. Autorem polichromii był artysta malarz Stanisław Brodziak.
opracowała Irena Kowalczyk
źródła:
Lublin. Przewodnik, red. P. Kawałko, Z. Nestorowicz, Lublin 2012
Zabytki Architektury i Budownictwa w Polsce, red. W. Jankowski, I. Kochanowska, M. Róziewicz, Warszawa 1995, t. 22 (województwo lubelskie)
