Szlak Renesansu Lubelskiego w Lublinie

           Termin renesans lubelski został wprowadzony do historii sztuki w 1. połowie XX wieku. Do literatury naukowej osobny typ architektoniczny budowli sakralnych powstałych na Ziemi Lubelskiej w 1. połowie XVII wieku wprowadził Władysław Tatarkiewicz w swej pracy O pewnej grupie kościołów polskich z początku XVII wieku. Ten unikalny typ łączył w sobie gotyk z elementami renesansu włoskiego i niderlandzkiego, które pojawiły się wraz z architektami zapraszanymi licznie przez miejscową arystokrację.

           Budowle przekształcane i powstające w Lublinie po wielkim pożarze miasta w 1575 charakteryzowały się szeregiem wspólnych cech architektonicznych: odznaczały się smukłością i lekkością bryły, opilastrowaniem ścian na zewnątrz i konstrukcji wewnętrznej, stiukowymi dekoracjami na kolebkowych sklepieniach oraz wspaniałymi detalami architektonicznymi.