Pałac Lubomirskich (Krepsa)
ul. Szewska 4
Przy południowej pierzei niewielkiej ulicy Szewskiej znajduje się budynek, który dziś można uznać za kamienicę. Spośród pozostałej zabudowy wyróżniają go oszkarpowania, zastosowane z racji położenia u podnóża skarpy nad doliną rzeki Czechówki. Najstarsze wzmianki na temat tej budowli pochodzą z XVII wieku i wskazują jako właścicieli rodzinę Lubomirskich. Od XIX wieku przyjęła się nazwa pochodząca od kolejnego właściciela: „pałac Karola Krebsa”. W 2. połowie XIX wieku budynek przeszedł na własność radnego miejskiego Antoniego Czerwińskiego, po czym przekształcono go na fabrykę tytoniu i cygar. W kolejnych latach planowano otworzyć tu miejską łaźnię z inicjatywy właścicieli Weisberga i Arnsztejna, ale ostatecznie, do wybuchu II wojny światowej, oprócz prywatnych mieszkań funkcjonowała tu tania kuchnia, ludowa herbaciarnia, rozlewnia octu i piekarnia. W latach 80. XX wieku nadbudowano trzecie piętro, co sprawiło, że pałac zatracił swe pierwotne proporcje i stał się zwyczajną kamienicą. Dziś tylko masywne ceglane szkarpy sięgające pierwszego piętra wskazują, że jest to budynek o większej wartości historycznej. Fasada w dolnej partii jest sześcioosiowa, z otworami okiennymi i wejściem umieszczonym w arkadach, w pozostałych – siedmioosiowa i otynkowana, z prostokątnymi oknami. Ostatnia kondygnacja została oddzielona gzymsem i zaakcentowana lizenami. Od wschodu i zachodu znajdują się przybudówki przeznaczone na pomieszczenia gospodarcze. Nie zachował się również pierwotny układ wnętrz, zmieniany w wyniku licznych adaptacji budynku na cele przemysłowe.
Opracowała Aleksandra Szymula
Bibliografia:
H. Wyszkowska, Pałace i dworki – pałacyki w Lublinie, „Zoom. Lubelski Informator Kulturalny” 2010, nr 2