Architektura

           Architektura kościoła bliska jest projektom Pawła Antoniego Fontany, nadwornego architekta rodziny Sanguszków. Świątynia jest zaliczana w poczet założeń, które zostały zrealizowane w kręgu jego działalności. Podobnie jak kościoły w Lubartowie, Chełmie i Włodawie, wzniesione według projektu Fontany, kościół św. Eliasza został wzniesiony na rzucie owalnym, charakterystycznym dla świątyń późnobarokowych. Do kościoła położonego na wzgórzu prowadzą szerokie schody. Jednonawowy budynek z bocznymi kaplicami i wydłużonym prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą został wkomponowany w trójskrzydłowy klasztor na osi północ – południe. Sklepienie nawy stanowi kolebka nad przęsłem środkowym oraz dwie konchy z lunetami na krańcach. Prezbiterium otrzymało proste sklepienie kolebkowe z lunetami. Cztery kaplice po bokach nawy założone zostały na planie okręgu. W połowie długości nawy, pomiędzy kaplicami znajdują się empory wspierające sklepienie, otwarte na kaplice. Dekorację architektoniczną nawy stanowią kolumny korynckie, częściowo wtopione w ściany, zaś w prezbiterium i kaplicach zastosowano artykulację w postaci toskańskich pilastrów.

           Fasada kościoła jest dwukondygnacyjna, z wejściem oraz dwoma oknami na osi głównej. Dolna część zaakcentowana jest dwoma parami toskańskich pilastrów wspierających belkowanie. Ponad nim znajduje się prostokątne okno zakończone odcinkiem łuku, flankowane prostokątnymi ślepymi niszami oraz spływami wolutowymi. Fasadę wieńczy naczółek ze spływami i stylizowaną płyciną, wewnątrz której widnieje data 1680.