Baszta półokrągła 

ul. Jezuicka

           W obrębie dawnych murów miejskich Lublina, na południowo–zachodnim krańcu Starego Miasta znajduje się półokrągła baszta ze stromym spiczastym dachem krytym dachówką. Jest to ceglano–kamienna budowla o charakterze obronnym z dwiema kondygnacjami strzelniczymi, datowana na 2. połowę XIV wieku. We wnętrzu znajdowały się drewniane ganki umożliwiające dostęp do szczelinowych i kluczowych otworów strzelniczych, umieszczonych w południowo–zachodnim murze od strony dzisiejszej ul. Królewskiej. Opiekę nad tą budowlą sprawował cech lubelskich kupców, zobowiązany do dostarczania broni i prochu do ewentualnej obrony przed najeźdźcami.

           Baszta spełniała nie tylko funkcje obronne, bowiem mieścił się tam także „cyrkacz” świec – miejsce do wyrobu dużych świec gromnicznych. Wewnątrz budowli zawieszano długie liny konopne, po których do specjalnych form spływał gorący wosk.

           Pomiędzy basztą a Bramą Krakowską znajdował się mur obronny o grubości około 2 m, zbudowany z wapienia i cegły oraz zwieńczony krenelażem. W 2. połowie XVII wieku tę część fortyfikacji obronnych rozebrano, a ostatnie relikty zniknęły dwieście lat później, podczas budowy w tym miejscu kamienic mieszkalnych. W latach 80. XX wieku przeprowadzono remont półokrągłej baszty, rekonstruując strzelnice i dach. Ostatnią renowację przeprowadzono w 1994, na szczycie umieszczając blaszaną chorągiewkę z tą datą.

           Dziś basztę najlepiej zobaczyć z tarasu widokowego Wieży Trynitarskiej, a bezpośrednio do budowli można dotrzeć skręcając w małą uliczkę w prawo zaraz za Bramą Krakowską od strony Starego Miasta.

 Bibliografia:

Kowalczyk I., Zwiedzamy Lublin. Przewodnik, Lublin 2011

Wyszkowska H., Mury dawnego Lublina, „Zoom. Lubelski Informator Kulturalny”, Lublin 2012, nr 1