Dzisiejsza data:

Dwór Dzbeńskich

ul. Sławinkowska 122

           Majątek Dzbenin znajduje się w północno-wschodniej części Lublina. Dawniej należał do majątku Sławin należącego pod koniec XIX wieku do rodziny Rzewuskich. Na początku XX wieku grunta Sławina zostały podzielone. Z ich części utworzono folwark, na którym w 1911 roku został zbudowany dworek dla rodziny Wincentego Słupskiego. Kolejną właścicielką majątku została jego córka Jadwiga wraz z mężem Adolfem Dzbeńskim – stąd ówczesna nazwa dworu.

           W 1925 roku dobra były w posiadaniu Banku Rolnego, a następnie Edmunda Rzączyńskiego, naczelnego dyrektora fabryki browarów należącej do rodziny Vetterów. Od tego czasu Dzbenin pełnił funkcję letniej rezydencji rodziny Rzączyńskiego. Był to niewielki majątek ziemski, liczący około 25 hektarów, z czego większość zajmowały sady, ogród i park.

           W czasie II wojny światowej Dzbenin był miejscem schronienia wielu lubelskich rodzin, które – uciekając z miasta podczas bombardowania Lublina w 1939 i 1944 roku – tutaj się schroniły. Była tu także komórka akowska, związana z Wolą Sławińską, której właścicielami byli Stanisław Rzewuski i Mieczysław Krychowski – właściciel Sławina. W 1944 roku, od lipca do sierpnia, we dworze stacjonował sztab I Frontu Białoruskiego.

           Po śmierci Edmunda Rzączyńskiego w 1946 roku część gospodarczą majątku odziedziczyła jego córka Róża z Rzączyńskich primo voto Lübek, secundo voto Krychowska, a część rolną syn Franciszek Rzączyński. Dopiero w końcu lat 60. XX wieku dobra dzbenińskie zostały sprzedane i stanowią dziś własność prywatną dwóch rodzin.

           Do czasów współczesnych zachował się dwór i zespół dworski z 1911 roku (projektu nieznanego architekta), w skład którego wchodzą ujeżdżalnia, brama wjazdowa oraz pozostałości malowniczego parku, założonego na początku XX wieku.

 

Grafika losowa