Dwór Bielskich następnie Chrzanowskich
ulica Północna 22 A
Po północnej stronie Alei Solidarności, jednej z głównych tras przejazdowych biegnących przez miasto, na wzgórzu stoi duży dwór pomalowany na biało.
Zachowały się nieliczne dokumenty mówiące o jego historii. Prawdopodobnie został wzniesiony w XVII wieku przez rodzinę Gorajskich na miejscu dawnego zboru kalwińskiego, należącego do Rafała Leszczyńskiego, zniszczonego w 1627 roku. W roku 1737 właścicielem majątku był Felicjan Bielski i stąd właśnie wzięła się nazwa dzielnicy Bielszczyzna. W XIX wieku zabudowania dworu należały między innymi do księgarza i wydawcy Kazimierza Szczepańskiego, a od 1877 roku przez sto kolejnych lat do Leona Chrzanowskiego herbu Nowina, lubelskiego przedsiębiorcy i sędziego Sądu Grodzkiego, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej lat 1919–1921 i obrońcy kościoła św. Mikołaja na Czwartku. O obecności rodziny Chrzanowskich na Bielszczyźnie świadczy między innymi stojąca przy ulicy Chodźki, na północ od dworu, murowana kapliczka poświęcona św. Mikołajowi, wystawiona w 1905 roku przez Leona Chrzanowskiego.
Przeznaczenie dworu na mieszkania i brak bieżących remontów sprawiły, że po II wojnie światowej jego stan techniczny uległ znacznemu pogorszeniu. Ze względu na zabytkowy charakter, w 1977 roku nieruchomość została odkupiona od ostatnich właścicieli przez Skarb Państwa. Planowano przeznaczyć ją na potrzeby administracyjne Operetki Państwowej, ale rok później na swoją siedzibę zakupił ją Automobilklub Lubelski. W latach 1977–1983 przeprowadzono gruntowny remont wraz z adaptacją pomieszczeń na potrzeby klubowe (część parterową przeznaczono na obiekty gastronomiczne).
Obecnie dwór jest budynkiem murowanym z cegły, ze szkarpami z ciosanego wapienia na narożach i mansardowym dachem o drewnianej konstrukcji krytym gontem, z oknami w formie wolego oka w zachodniej i wschodniej połaci.
Siedmioosiowa elewacja frontowa od zachodu posiada wejście z dekoracyjnym portalem z piaskowca; pozostałe elewacje pozbawione są dekoracji i mają różną liczbę osi. Pod budynkiem, od strony południowej, znajdują się piwnice sklepione żebrowo i krzyżowo. Nie zachowały się oryginalne elementy wystroju wnętrza.
